Ik voelde me weer tot last.

Ik was vandaag weer in het ziekenhuis en ik werd geholpen door mijn vriendin van vorige week zaterdag. Ik kreeg een vriendelijke lach en een 'Ik zag al een bekend gezicht.' op de gang en toen ik eenmaal zat werd me gevraagd wat ik hier eigenlijk kwam doen. Dus ik geef braaf antwoord dat ik voor controle kom. Blijkbaar bedoelde ze dat niet, want er kwam meteen uit of ik had verzocht om vandaag op het SPOEDspreekuur te zijn? Natuurlijk heb ik daar niet om verzocht, maar de verloskundige van woensdag had op het afsprakenbriefje geschreven dat er een afspraak gemaakt moest worden voor maandag en toen ik bij de balie kwam bleek dat er alleen nog plek was bij de dienstdoende arts. En ook op dinsdag was er geen plek meer.

Ook dat antwoord scheen haar niet echt blij te maken, want er kwam meteen een 'zijn je klachten dan verergerd' achteraan. Nee. Sorry. Mijn klachten zijn niet verergerd. Ze zijn nog steeds even vervelend en irritant. De enige respons die ik daarop kreeg was een glazige blik. Nou, dan ging ze nu maar mijn bloeddruk meten. Dan moest ik volgende week terugkomen en dan moest er dan maar gekeken worden of mijn bloed en urine nog moesten worden onderzocht. Wat voelde ik me weer tot last zonder dat ik daarom heb gevraagd!

En toen was er een kleine kink in de kabel. Mijn bloeddruk is dus nu (alweer) over de 90 grens heen gegaan. Volgens mij kon ze het trouwens niet geloven, want ze heeft het meerdere keren gemeten. Dus er moest dan toch maar even gebeld worden met Haar-Baas, zoals ze dat noemt. 

Uiteindelijk is er in plaats van het alleen even snel de bloeddruk meten en volgende week terugkomen  vandaag uiteindelijk meerdere keren mijn bloeddruk gemeten, is de baby extra goed onderzocht, mijn medicatie (de labetalol, niet de methylpdopa, want daar slik al de max dosering van) verdubbelt, moet ik aanstaande donderdag terugkomen en van te voren prikken en plassen. Ik heb wekelijkse afspraken bij de gyn vast laten leggen tot week 38 (dan word ik ingeleid). Dus ik zie haar waarschijnlijk niet meer, tenzij ik op het spoedspreekuur moet komen. Maar mocht ik haar wel nog zien, zou ze me dan eindelijk een keertje serieus nemen?